Website Robert Thomson
Amsterdam

Niet alle recensies zijn volledig getoond: klik voor een volledige weergave op de blauwe link.

 

Mieke Schepens (graaggelezen)

Over het verhaal en mijn mening:

Dit is een roman zoals ik deze het liefst lees; bijzonder gevarieerd wat betreft emoties. Ik noem hier enkele gevoelens die ontstaan zijn door over gebeurtenissen te lezen die bol staan van spanning, verdriet, geluk, hoop, wantrouwen en romantiek maar vooral van verlies.

Actuele thema's worden niet geschuwd.
Een roman met levensechte personages en net zoals in het echte leven mag je de een meer dan de ander. Het verhaal leest heerlijk en wordt nergens saai of ongeloofwaardig.

'Het kille doodskleed' is een vervolg op 'Een onverwachte erfenis', wat in 2012 verscheen. Het feit dat ik dat niet gelezen heb vormde geen enkele belemmering om te kunnen genieten van dit boek.
Lees de volledige recensie op de recensiewebsite graaggelezen

 

Eva Krap (boekverslinders)

Van Robert Thomson mocht ik zijn nieuwe roman, Het kille doodskleed, voor jullie recenseren. Al eerder las ik het werk van Robert en wat mij vooral opvalt (en zeer blij maakt) is dat hij op diepgaande wijze de psyche van zijn personages doorgrondt en met je deelt. Hierdoor ontstaan stuk voor stuk verhalen die je bij de keel grijpen en tot leven komen. Ze spelen zich niet alleen als een soort film voor je af, maar weten je tot in elke vezel te raken. Hierdoor is het meer doorleven dan als een buitenstaander meekijken.

Met Het kille doodskleed is dit niet anders. In dit verhaal maken we opnieuw kennis met Puck (zij kwam ook voor in zijn boek: Een onverwachte erfenis). Ditmaal een heel andere kant zelfs. Daarom is dit boek prima op zichzelf te lezen.
Na het erven van een grote som geld van haar oom wordt al snel duidelijk dat geld niet gelukkig maakt en het je problemen niet oplost. Ondanks dat ze haar baan en het dorp waar ze woonachtig was heeft ingeruild voor een tweede huis aan de Côte d’ Azur, zijn er een aantal noodlottige gebeurtenissen die tot deze keuze hebben geleid. Zo is er een wraakzuchtige neef die uit is op haar miljoenen. Ook hier komt een personage uit Robert zijn eerdere werk voor, namelijk Willem, de grote liefde van Puck. Maar dan treft het noodlot hem. Door een kogel raakt hij in coma en komt terecht in het instituut Sparrenbos, waar ooit haar oom verbleef. Het verleden dat ze zo graag wilde ontvluchten lijkt haar opnieuw te achtervolgen. Vooral als ze tijdens een wandeling in het bos, waarbij ze haar gedachten wil ordenen, zelf bijna omkomt in een sneeuwstorm.

Op advies van haar psychiater vertrekt ze naar haar tweede huis aan de Côte ‘d Azur om alles te verwerken, op een rijtje te zetten en haar leven in rustiger vaarwater te brengen. Mede uit schuldgevoel en vanuit liefde voor Willem, koopt ze een villa om hem daar te verplegen. Tot ze verliefd wordt op haar makelaar en met hem trouwt. Vanaf dat moment leidt Puck een dubbelleven dat Robert op uitmuntende wijze weet te omschrijven. Haar morele spagaat, haar verlangen naar rust, maar ook haar verleden en daaruit voortvloeiende psychische trauma’s die haar blijven achtervolgen. Hierdoor is een ontroerende en boeiende roman ontstaan over hoe bepaalde keuzes en gebeurtenissen je leven beïnvloeden. En hoe daarmee om te gaan. Lukt het Puck om het kille doodskleed voor eens en voor altijd af te werpen en haar verleden een plek te geven of haalt het heden haar in?

Normaal ben ik niet van de romans, maar toch weet Robert te raken. Dit komt mede omdat hij nietsontziend is voor zijn personages en het niet schuwt om veel spanning aan te brengen in het verhaal. Verwacht dus beslist geen standaard roman met veel romantiek en ‘ze leven nog lang en gelukkig’. Robert heeft met Het kille doodskleed een eerlijk en rauw verhaal te vertellen, dat aanzet tot nadenken. En zo zie ik persoonlijk boeken graag. Wat mij betreft dus zeker een aanrader.


Esra bij Bruna (vijf sterren *****)

Geweldig boek

Dit is de 5e roman die ik van Robert Thomson lees en weer ben ik enthousiast. Het kille doodskleed is het vervolg op zijn debuutroman Een onverwachte erfenis, maar het is als een los verhaal te lezen. Omdat ik ze allebei gelezen heb kan ik wel stellen dat het karakter van Puck weer puik naar voren komt. Thomson schuwt het drama niet. Met weer prachtige zinnen weet de auteur gestalte te geven aan de gevoelswereld van Puck. De scènes in het Verpleegtehuis voor demente bejaarden zijn niet alleen invoelend, maar ook soms hilarisch. Ook in deze roman lees je tussen de regels door waar het in het leven werkelijk om gaat. Dat is knap gedaan, vooral omdat het zoals ik van deze schrijver gewend ben het in een zeer vlotte stijl wordt neergezet, alsof het hem geen enkele moeite kost. Zo naturel, maar ondertussen zit er een diepe gelaagdheid in het verhaal. Ik zou het bijna een psychologische roman willen noemen. Thomson bezit de eigenschap in enkele woorden iets treffend neer te zetten zodat het bij je binnenkomt. Ook het contrast tussen het mondaine leven aan de Franse Zuidkust en het ingetogen Achterhoekse dorpje komt prachtig uit de verf. De wanhoop van Puck die kiest voor een leven aan de Côte d’Azur, maar ook hangt aan het leven in de Achterhoek, waar ze haar vriendinnen heeft en Willem niet te vergeten wordt mooi weergegeven. Ik zou het verhaal alsvolgt willen omschrijven. Thomson begint luchtig, bijna frivool, langzaam, bijna sluipend voel je een hand om je keel, dan merk je dat je het steeds benauwder krijgt, en net als je denkt dat je stikt krijg je weer wat lucht. Mooie opbouw en ja hoor het eind is weer op zijn Thomsons. Verrassend!
Weer een dikke vijf sterren. Ik hoop echt dat hij doorgaat en nummer 6 niet te lang op zich laat wachten.

 

Heidi de Jonge-Rutgers o.a op Hebban (vier sterren ****)

Een levensechte roman met actuele thema's

Wat ik van dit verhaal vind: Het kille doodskleed is het tweede boek wat ik van Robert Thomson lees, de eerste, "De offerschalen van Satan," was er één die me lang bij is gebleven.
Normaal lees ik nooit romans, maar voor Robert Thomson maak ik echt een uitzondering.
Als ik de cover bekijk, zie ik een vrouw staan in een zwart jurkje, ze heeft een angstige verwarde blik in haar ogen, zou dit Puck, de hoofdpersonage uit het verhaal zijn?
Het verhaal gaat van start met een echte meisjesdroom, Puck een tikkeltje eenzame dertiger, maakt een financiële klapper en lijkt vanaf dat moment onbezorgd door het leven te kunnen gaan.
Dit is echter helemaal niet het geval en het ongeluk lijkt haar vanaf dan te achtervolgen.
Ik kreeg het echt met haar te doen en heb me meerdere keren afgevraagd of geld wel gelukkig maakt.
De schrijfstijl van Robert Thomson is prettig leesbaar, met levensechte dialogen, die zelfs in het dialect geschreven zijn, word je echt het verhaal ingezogen en ben je benieuwd of Puck ooit nog een "normaal" leven gaat krijgen.
Ook worden actuele thema’s zoals de wantoestanden van mensen die in de zorg werken, zoals de zware arbeid die ze verrichten tegen het lage salaris aangehaald. Tevens wordt het leven in een instelling voor mensen met dementie realistisch neergezet.
Ik heb echt van deze roman, waarbij Puck een zoektocht naar zichzelf ondergaat maar ook leert loslaten, angst voelt en hoop houdt genoten.
Goed e’doan!

“ Deze gespletenheid verwarde me zodanig dat mijn erotische honger verkilde in radeloze twijfel.”

“ Rode wolken krioelden als een wilde zee voor mijn ogen. Na een tijdje werd het zwart en was ik er niet meer.”

Samenvatting: Robert Thomson heeft met, "Het kille doodskleed," een levensechte roman geschreven, waarbij actuele thema’s samen met wijze levenslessen prachtig gematcht worden.

Waardering:
Plot:4
Schrijfstijl:4
Orginaliteit:4
Psychologie:4
Leesplezier:4

4 sterren voor, ' Het kille doodskleed.'
Heidi

 

Knutselkluis bij Bol.com (vijf sterren *****)

Ademloos

Met veel plezier heb ik dit vijfde boek van Robert Thomson gelezen. Zijn makkelijke schrijfwijze maakt het onmogelijk om het boek weg te leggen, ik heb het in een adem uitgelezen. Zijn beschrijving van de personages doet ze tot leven komen, en het is hierbij onmogelijk om niet in de gevoelens van de hoofdpersoon te verdrinken. Ademloos.

 

Patricia bij Hebban (vijf sterren *****)

Steengoed boek

Ik heb alle boeken van deze auteur gelezen. Het Kille doodskleed was opnieuw een heerlijke leeservaring. Wat kan die schrijver goed een gevoel overbrengen. Ik had gedacht dat na De offerschalen van Satan er niet meer in zat, maar niets is minder waar. Robert Thomson bezit de eigenschap om in een vloeiende makkelijk leesbare stijl een verhaal neer te zetten dat bij je binnenkomt en over zoveel meer gaat dan er ogenschijnlijk staat geschreven.
Een dikke aanrader en een must read.

 

Leesdame Luna (vier sterren ****)

De eigenzinnige Robert Thomson heeft weer een nieuwe roman: ‘Het kille doodskleed’. Ik was een beetje huiverig, want dit was een vervolg op ‘Een onverwachte erfenis’ en hoofdpersoon Puck was nou niet echt mijn favoriete hoofdpersoon. Maar nieuw boek, nieuwe kansen!

Puck Scheltinga van Beuningen heeft miljoenen geërfd van haar oom. Haar baan in het bankwezen heeft ze vaarwel gezegd en ze woont nu in het dorpje IJsseldijk. Het leven in het Achterhoekse dorpje, de oprechte buren en de leegte van de boerderij hebben van Puck een gevoelige vrouw gemaakt.

Maar Puck is niet gelukkig, er lijkt een kleed van kilte en dood om haar schouders te hangen. Een rustig leventje mag Puck blijkbaar niet leiden. Een wraakzuchtige neef die het voorzien heeft op Puck en op de erfenis. Een heftige ontvoering volgt, eveneens de reddingsactie. Gelukkig is daar Willem weer… Puck’s grote liefde, maar ook hij wordt getroffen door het noodlot. Door een kogel raakt hij in coma en komt hij terecht op Sparrenbos. De plek die Puck ontelbaar keer bezocht voor haar oom.

Puck zelf overleeft ternauwernood een sneeuwstorm in het bos. Onderkoeld, half bevroren en met ernstige huiddefecten komt ze in het ziekenhuis terecht. Een herstel volgt. Om haar leven in rustige banen te krijgen besluit ze een tweede huis aan de Côte d’ Azur te kopen en om daar Willem laat ook te gaan verplegen. Eenmaal daar ontmoet ze makelaar Hein en de vonken springen over. Puck leeft ineens in twee werelden… De dorpse wereld in de Achterhoek, waar haar grote liefde Willem apathisch in bed doorbrengt. En de andere wereld kenmerkt zich met decadentie en haar andere grote liefde: Hein. Maakt geld gelukkig? En hoe vaak zal Puck het kille doodskleed om haar schouders blijven voelen?

‘Het kille doodskleed’ is een heel druk boek en dat verveelt niet. Het is makkelijk leesbaar en nergens wordt het saai. Robert duwt zijn personage Puck vaak diep in het ongeluk, maar trekt haar ook letterlijk en figuurlijk zwevend terug de lucht in. Rode draad in het boek is de duizelingwekkende hoge erfenis, Puck zwemt in de miljoenen, ze koopt wat ze wil kopen. Maar maakt dit het leven gelukkiger? Nee… Robert laat zien dat het leven weliswaar makkelijker met geld kan zijn, maar dat échte gevoelens niet te koop zijn. Dat de waarde van vriendschappen en oprechte liefde onbetaalbaar is.

Dat Robert een eigenzinnige schrijfstijl heeft, dat wist ik al. In ‘Het kille doodskleed’ is dit niet anders. Mooie pareltjes, zoals:  ‘In de ban van de illustere eeuwigheidswaarde die uit het ven omhoog steeg en de omgeving bezwangerde, zat ik hier ook vaak vroeg in de ochtend als het nog nevelig was.’  Tegenover ietwat platte zinnen als: ‘Ik moest onbedaarlijk lachen, duwde mijn kleine tietjes op en bekeek ze.’ En zo zijn er wel meer platte zinnen waarin gesproken wordt over piemels, leuters, blote billen en in je blootje lopen. Nou ben ik niet preuts ;) en ik begrijp best dat Puck graag in haar eigen huis ‘in haar blootje’ wil lopen, maar ik vond het toch een beetje storend dat dit extra benadrukt moest worden in platte bewoordingen. Het stak nogal af tegen de mooi gestileerde zinnen.

Het boek stuitert van het ene uiterste naar het andere uiterste. Leven met miljoenen op de bank is uiteraard een avontuurlijk leven. Maar ook een leven met pijn, tegenslag, verdriet, rouw en vertrouwen. Puck is een fijner mens geworden, ze is gevoelig, soms een beetje te gevoelig en theatraal, maar gelukkig niet meer de bitch die ze was in het eerste boek. Dat was toch wel een opluchting!

 

De perfecte buren (*** sterren en *** +1/2 ster)

Conclusie

Patrice; Hoe kan het toch, wanneer alles mee lijkt te zitten, dat je toch achtervolgd wordt door pech. Wat doet dat met je als mens als die pech echt buitenproportionele omvang aanneemt? Hoe lang blijf je dan positief gestemd, tot hoever reikt jouw incasseringsvermogen? Puck wordt heen en weer geslingerd door emoties en daar komt geen eind aan.

Nancy; Dit is het tweede boek dat ik lees van deze auteur. Zijn vorige ‘De offerschalen van Satan’ had me heel erg aangegrepen en ik was heel nieuwsgierig of hij met dit boek mij terug kon bekoren. Dit boek is voor mij echt heel apart. Ik had eigenlijk meer het gevoel dat ik een thriller zat te lezen i.p.v. een roman. Al die vreselijke dingen die Puck tegenkomt kwamen bij mij heel bizar over. Hoeveel pech, verschrikkingen kun je meemaken in een mensenleven? Op een gegeven moment dacht ik dat het geluk haar nu wel zou toelachen maar niets is minder waar. Het verdriet blijft haar achtervolgen en het is alsof ze niet uit haar ‘doodskleed’ geraakt. Op den duur had je werkelijk het gevoel dat er om de weerga weer iemand het loodje ging leggen. Dit op zich vond ik op het einde echter een beetje teveel van het goede.

Patrice; Wanneer geldt pech als een reden om ongelukkig te worden en hoe ga je daar mee om? Deze aspecten legt Thomson tentoongesteld aan zijn lezers voor. Puck lijkt voor het ongeluk geboren te zijn terwijl ze op papier alles mee zou moeten hebben. Het is precies dat wat je aan het denken zet. Ieder mens kent wel fases in het leven dat het even niet lekker gaat, dat er tegenslag op je pad komt. Maar Puck lijkt na de erfenis van de boerderij gedoemd te zijn en wordt vergezeld door pech, verdriet en teleurstelling. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het wel heel veel is wat op Pucks padje komt. De geloofwaardigheid van het verhaal komt in het geding wanneer het maar blijft voortduren en je gaat gokken wat er nu als volgende gaat komen, het werd een beetje voorspelbaar op een gegeven moment. En dat is best jammer.

Nancy; Ik heb echt te doen gehad met het hoofdpersonage. Robert weet als geen ander hoe je gevoelens op papier moet zetten. Hoe ze steeds andere dingen meemaakt en hoe ze telkens terug uit een diep dal moet klimmen. De vele schuldgevoelens die ze heeft en de beslissingen die ze neemt zijn soms echt verwonderlijk te noemen. Verliefdheid is in dit verhaal ook een grote factor wat soms bij mij de wenkbrauwen deed fronsen wat ze deed en hoe ze over alles dacht. De bijpersonages mogen ook niet vergeten worden, voor deze ook veel bewondering. Robert heeft in dit boek veel personages gestoken en allen hebben een bepaalde relatie met Puck. Het is niet allemaal kommer en kwel en af en toe is Puck gelukkig en komen er ook erotische scenes in.

Patrice; Wat heel goed is aan de boeken van Thomson is dat hij het niet schuwt om maatschappelijke aspecten zoals de mankementen in de zorg, het falende bankwezen of haperende bureaucratie ter sprake te brengen. Hij doet dat met een elan waar hij gevoelsmatig overal mee weg komt. Thomson gaat het niet uit de weg om pittige kritiek te uiten. Ook humor is hem niet vreemd. Een vette knipoog zo nu en dan zorgt voor luchtige momenten. Het dialect dat in het boek voorkomt is ronduit grappig en geeft het verhaal een gezonde dosis realiteit mee want in de Achterhoek spreekt men op het platteland geen ABN.

Nancy; Robert heeft een hele vlotte en leuke schrijfstijl die je geboeid houdt tot aan het einde van het verhaal. Weeral heel wat nieuwe en leuke woordjes die ik als Vlaamse niet ken zoals ‘apengatje’ en ‘netsukes’. Die Japanse beeldjes kun je trouwens op zijn website zien!

Wat ik ook kostelijk vond was het taaltje dat ze in het boek spreken. Het Achterhoeks, dat wel zeer plat is. Ik heb er enorm mee moeten lachen ook al moest ik sommige zinnen tot drie keer toe lezen. Heerlijk!

Patrice; Het kille doodskleed is een roman met een behoorlijke dosis extreme emoties en het boek kent met vlagen ook behoorlijk wat spannende momenten. Wat Thomson heel goed doet, en dat is in eerdere boeken ook zo, is dat hij zijn personages heel menselijk en echt neerzet. Hierdoor zijn ze allesbehalve oppervlakkig en daarmee herkenbaar als medemens. De schrijfstijl van Thomson is gemakkelijk en laagdrempelig, vlot om te lezen. Hij heeft een bepaalde manier van doen, waardoor je gefascineerd blijft. Na zijn vorige boek, De offerschalen van Satan, lag de lat behoorlijk hoog.

Nancy; Ik ontdekte ook een stuk van autobiografie in Roberts verhaal en met dit bedoel ik de onderwerpen zoals bedreigingen, Cambodja en crimineel gedrag. Degenen die het blogstukje van Robert hebben gelezen zullen wel weten waar ik het over heb.

Ook dementie komt aan bod, hij laat ons zien hoe het er in een rusthuis aan toe gaat. Hoe het personeel met de patiënten omgaat en daar weet hij ook een leuke draai aan te geven qua humor. Tussen de regels door lees je hier ook wel dat dit een gevoelig onderwerp is voor hem.

Patrice; Met dit verhaal heeft Thomson opnieuw een lekker boek geschreven maar gevoelsmatig haalt het het niet qua spanning en intrige bij De offerschalen van satan. En dat geeft natuurlijk niets want dit is ook weer een ander boek met een ander verhaal. Een welgemeende tip: geef niet zoveel informatie weg op de flaptekst. Die bevat in dit geval nogal wat belangrijke gegevens en het is jammer dat de lezer op voorhand al weet wat de grote lijnen in het verhaal gaan zijn.

Nancy; Waar Robert ook heel nadrukkelijk over spreekt en dingen die hij niet uit de weg gaat zijn volgende onderwerpen: de bankcrisis, corrupte politici en voornamelijk de zorg. En hij steekt het ook niet onder stoelen of banken wat de zorgsector inhoudt deze dagen; de vele besparingen die er gedaan worden op personeel e.a. zodat er geen gedegen zorg meer is, en vooral bewondering voor de mensen die in deze sector werken.

Patrice; Doordat de gebeurtenissen op een bepaald moment iets voorspelbaar worden en het blijven hangen van Puck in het bewustzijn, en vooral veelvuldig uitspreken, van haar gigantische rijkdom waren er momenten dat het verhaal niet pakkend bleef. Daar tegenover staan de mooie momenten met haar vrienden, de mensen in het instituut, de kleine dingen in het leven van een dementerende en de pure contacten die daaruit voortvloeien. Soms zorgend voor een brok in de keel.

 

Wemmie Wolf via Bol.com en Bruna (vier sterren ****)

Garantie voor aangenaam leesplezier

Het kille doodskleed is een zelfstandig te lezen deel over Puck die een onverwachte erfenis heeft gekregen. Dit was al te lezen in de gelijknamige roman, een onverwachte erfenis. Na de erfenis zegt Puck haar baan bij de bank op en gaat in de boerderij van haar oom wonen. Het wonen op het Achterhoekse platteland bevalt Puck erg goed. Ze kan het goed vinden met de mensen uit de buurt en ze wordt een graag geziene gast in Sparrenbos, het verpleeghuis waar haar oom zijn laatste dagen sleet.
Puck blijkt na de verkoop van enkele schilderijen over heel wat geld te beschikken zodat ze zich nooit meer zorgen hoeft te maken over een baan en een inkomen.
Bij de boerderij worden huizen gebouwd, niet iets om over te juichen maar Puck schikt zich in haar lot en kan het later zelfs goed vinden met Klaas Brunink, de projectontwikkelaar.
Tijdens de periode dat ze in het dorp IJsseldijk verblijft krijgt ze te maken met het verlies van een aantal dierbaren. Ze heeft het idee dat door het aanvaarden van de erfenis er een kil doodskleed aan haar kleeft.
Puck worstelt als single met haar seksuele gevoelens, na de verkoop van haar schilderijen beleeft ze een amoureus avontuur met een sjeik. Hiervoor beschouwde ze zich als een koele kikker. Ook is ze nieuwsgierig naar de vrouwenliefde maar er doet zich geen situatie voor om dit in de praktijk te brengen.
Willem wordt haar grote liefde, een globetrotter die moeite heeft met zich definitief binden. Hij helpt Puck bij het verwerken van een traumatische ervaring maar kort daarna wordt hij slachtoffer van een aanslag. Hij raakt in een coma en zal de rest van zijn leven in vegetatieve toestand blijven leven.
Puck wil haar leven op orde brengen en tijdens een boswandeling raakt ze de weg kwijt, het loopt op het nippertje goed af. Ze houdt restverschijnselen over en haar psychiater raadt haar aan om de zon op te zoeken. Dit bevalt zo goed dat ze er een huis gaat kopen.
Dit is in vogelvlucht het totaal andere leven dat Puck gaat leiden. Aan geld geen gebrek terwijl het lijkt alsof Puck daar niets om geeft. Het geeft haar wel de mogelijkheid om voor weldoener te spelen.
Een roman met een aantal spannende momenten, hier en daar een seksueel tintje en veel vaart.
Het leest bijzonder vlot door de aangename schrijfstijl. Zijn boeken slaan aan bij een groot publiek. Er komen wel vreemde minder gangbare woorden in voor en soms ook woorden die niet te vinden zijn in het woordenboek. 
Het boek krijgt van mij 3.5 sterren, op een gegeven moment vond ik het decadente leven van Puck iets te veel van het goede. Neemt niet weg dat het een heerlijk boek is wat voor wat aangename leesuren zorgt.

 


Naar top
Naar top van de pagina


Contact Robert Thomson
E-mail me

 


Vestigingsplaats: Amsterdam